A daydream performance
In haar voorstel verkent Doris cognitieve toestanden van (non)performativiteit als een manier om na te denken over onze collectieve neiging tot dwangmatige productiviteit. Nadenkend over Thu-Van Tran’s 24 uur in Hanoi, een “theater van herverschijningen”, breidt ze de dagdroom uit als een manier om via het geheugen in het verhaal te duiken, waarbij ze melancholie ziet als een reflectieve toestand van tussenstaat.